Zapewne wielu rodziców zastanawia się, kiedy jest odpowiednia pora to tego by zaprosić swoje dziecko lub zaangażować je do czynności jakie są wykonywane w kuchni, oczywiście i czy takie posunięcie ma jakikolwiek sens? Jedno jest pewne, dziecko lubi się uczyć a właśnie nauka gotowania czy pieczenia, wykonywania prostych czynności niekiedy wręcz banalnych zapewne stanie się dla niego również zabawą. Warto jednak zwrócić uwagę na to, czy jest ono odpowiednio przygotowane do tego celu, a mianowicie jest na tyle duże by swobodnie trzymać miskę, mieszać ewentualnie słuchać naszych poleceń.
Pamiętajmy jednak o kilku kwestiach, jakie warto wziąć pod uwagę w przypadku chęci zaangażowania naszego dziecka w kuchennych co do tego czynnościach i obowiązkach
Stwórzmy naszemu dziecku przede wszystkim odpowiednie warunki do gotowania, sprawmy aby miało niezbędne garnki, narzędzia czy przedmioty dostosowane pod kątem wykonania do jego możliwości (zakupmy osobne, co sprawi, iż dziecko poczuje się ważne).
Jeżeli nasze dziecko chce coś zrobić, to pozwólmy mu na to (nawet jeżeli nie wyjdzie mu za pierwszym razem, niech się uczy na błędach, krojenie czy mieszanie może być nie lada trudną dla niego czynnością, ale nie hamujmy jego zapędów.)
Niech nasze dziecko, czuje iż może każdego dnia pomóc nam w przygotowaniu posiłków, a tym nawet samemu decydować czym posmaruje swoje kanapki albo jakie przyprawy doda, z czasem to zapewne zaprocentuje.
Znajdźmy czas dla naszego dziecka, a co najważniejsze nie krytykujmy go gdy coś mu się nie uda, nie podcinajmy przysłowiowych skrzydeł a zachęcamy i motywujmy.
Dlaczego warto zachęcić dziecko do wspólnego gotowania i pieczenia?
Już nawet 2-3 letnie dziecko, może aktywnie uczestniczyć w przygotowaniu niektórych posiłków, oczywiście z początku będzie to dla niego forma zabawy, a także spędzania czasu z rodzicem co będzie dla niego nader ważne. Oczywiście zaangażowanie go do takich czynności, z czasem może spowodować wręcz chęć czerpania jeszcze większej wiedzy czy poszerzania swoich umiejętności a dla nas świadomość tego, iż nasze dziecko je najzwyczajniej posiada.
